Zużycie definiuje się jako zmniejszenie ogólnej użyteczności danej nieruchomości, a także jej atrakcyjność dla konsumenta po stronie jego oceny przez potencjalnego inwestora.
W związku z tym amortyzacja nieruchomości wyraża również odpowiedni spadek wartości wyceny obiektu, na którą ma wpływ wpływ określonych czynników w danym okresie.
Działanie obiektu niewątpliwie prowadzi do stopniowego obniżania jego parametrów, które ogólnie charakteryzują niezawodność na poziomie strukturalnym budynku / konstrukcji i ich funkcjonalną zgodność z obecnym i przyszłym użytkowaniem.
Ponadto wartość nieruchomości jest określana na podstawie jej wpływu i czynników zewnętrznych, które wynikają w szczególności ze zmian w otoczeniu rynkowym, ograniczeń w korzystaniu z obiektu do określonych celów itp.
Z reguły amortyzacja nieruchomości jest określona przez stosunek procentowy, natomiast wyrażenie wartości dla użytkowania budynku jest określone wyłącznie amortyzacją.
Szereg powodów, które powodują amortyzację obiektu, określa i odpowiadające im rodzaje zużycia, a mianowicie:
- zużycie fizyczne;
- zużycie funkcjonalne;
- zużycie zewnętrzne;
Każdy z wymienionych gatunków jest podzielony na podgatunki.
Obejmuje to w szczególności zdejmowane zużycie, którego wyeliminowanie jest możliwe fizycznie z jednoczesną korzyścią ze strony ekonomicznej.
Ekonomiczna wykonalność z kolei polega na inwestowaniu w konkretne prace mające na celu poprawę charakterystyki operacyjnej obiektu, co w konsekwencji spowoduje wzrost jego kosztów.
Wideo:
Jeśli zidentyfikowane zostaną wszystkie zidentyfikowane powyżej rodzaje zużycia, to tutaj mówimy o złożonej, nagromadzonej formie zużycia przedmiotu.
Wartość zagregowanej amortyzacji jest ustalana na podstawie różnicy między wartością odzyskaną a wartością określonej nieruchomości rynkowej podlegającej wycenie.
W oparciu o te definicje i ich istotę można stwierdzić, że kompleksowa amortyzacja w przeważającej mierze leży w czasie życia obiektu, a to z kolei określa dodatkowe parametry do oceny jego charakterystyki.
Obejmuje to fizyczne życie obiektu, jego wiek chronologiczny, ekonomiczne życie, efektywny wiek obiektu, a także pozostały okres jego ekonomicznego życia.
