Konstrukcja wanny: cechy, najlepsze materiały

Na czym polega piękno wiejskiego życia - cisza, świeże powietrze, bliskość lasu, rzeki czy jeziora oraz możliwość kąpieli parowej. Kąpiel i prysznic to przyjemności życia w mieście, w wiejskim domu można stworzyć wszystkie warunki komfortu, ale wanny nie da się zastąpić. Jego budowa jest bardzo odpowiedzialnym procesem, przy dalszym użytkowaniu tej konstrukcji osoba powinien otrzymywać tylko radość, a nie problemy z powodu niskiej jakości materiału lub nieprawidłowego budynki.

Wybór miejsca pod budowę wanny

Miejsce wybrane do budowy wanny musi odpowiadać jej celowi. Najlepiej ustawić go jako konstrukcję wolnostojącą na niewielkiej elewacji 5-8 metrów od głównych pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych. Jest to niezbędne dla bezpieczeństwa budynku mieszkalnego w przypadku pożaru. Budowa sauny z materiałów ognioodpornych również zmniejszy ryzyko pożaru. Ważnym czynnikiem determinującym plac budowy jest dostępność komunikacji inżynierskiej i technicznej. Aby móc korzystać z naturalnego światła, okna powinny znajdować się po zachodniej stronie wanny. Promienie zachodzącego słońca zastąpią oświetlenie elektryczne w garderobie i nadadzą pomieszczeniu przytulny wygląd.

Materiały (edytuj)

Tradycyjnym materiałem do budowy wanny jest drewno. Na ściany, sufity, podłogi i półki można zastosować różne rodzaje drewna: dąb, modrzew, osika, a nawet brzoza. Jakość i wielkość tarcicy określa się na podstawie możliwości właściciela wanny, może to być okrągła kłoda lub dowolny rodzaj drewna. Ściany najłatwiej montować „w pióro końcowe”, do bali okrągłych możemy zastosować metodę „w gąszcz”. Po zmontowaniu ścian są one doszczelniane, wszystkie pęknięcia szczelnie zamykane lnem, filcem lub mchem.

Bardzo ważną rolę odgrywa jakość leczenia pęknięć, wanna z otworami w ścianach traci swój cel.

Kiedy powietrze wchodzi, kondensacja tworzy się na wewnętrznej stronie drewna, niszcząc je. Zastosowanie naturalnego materiału - drewna - nadaje łaźni rosyjskiej szczególnego "żywego ducha", ciepło emanuje z każdego zakątka, ogólna atmosfera oczyszcza i orzeźwia.

Pod piecem w łaźni parowej konieczne jest zainstalowanie fundamentu zaprojektowanego na jego wagę oraz pojemników z gorącą wodą, jeśli konstrukcja pieca przewiduje zbiornik. Ściany sąsiadujące z ogrzewanymi elementami muszą być osłonięte materiałami żaroodpornymi (mineryt, magnezyt szklany) oraz płytki ogniotrwałe we wnętrzu uniknie nadmiernego przegrzania drewnianych elementów wanny. W obszarach o wysokiej temperaturze najlepiej nadaje się klej żaroodporny do piekarników. Przygotowanie wszystkich rynien (łaźnia parowa, umywalnia) odbywa się przed pracami przy układaniu posadzki. W przypadku podłóg z płytek ceramicznych należy zainstalować betonową podstawę.

Podłogi drewniane wymagają ciągłego suszenia, pod nimi powinna znajdować się wentylowana przestrzeń, a między deskami powinny znajdować się szczeliny umożliwiające odpływ wody.

W wannie można jednocześnie używać płytek i drewna jako podłogi. Jeśli podłoga jest wyłożona płytkami w zlewie i łaźni parowej, to dla bezpieczeństwa na wierzchu umieszcza się drewniane kratki lub stosuje się płytki o fakturze zapobiegającej poślizgowi.

Dekoracja wnętrza wanny

Ciepło z wanny może uciekać przez okna i drzwi. Drzwi są izolowane od zewnątrz gumą piankową lub filcem, który jest przymocowany do płótna oraz skóry ekologicznej lub płyty pilśniowej. Same drzwi wznoszą się 20-22 cm od podłogi. Okna w wannie powinny być małe, szkło powinno ściśle przylegać do ram. Aby poprawić mocowanie szkła, listwy przyszybowe pokrywane są specjalnymi mieszankami przeznaczonymi do uszczelniania i mocowania. W garderobie okno może być większe, aby poprawić naturalne oświetlenie.

Piekarnik ma ogromne znaczenie. W tej chwili producenci pieców zadziwiają różnorodnością modeli, działanie wszystkich typów musi być zgodne z instrukcjami i zasadami bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Możesz także wykonać budowę ceglanego pieca do kąpieli własnymi rękami. Główne materiały do ​​tego procesu: cegły szamotowe, mieszanka murarska do pieców, drzwi piekarnika i dmuchawy.

Piec musi być prawidłowo zainstalowany, wypoziomowany na fundamencie, nie może być przeciążony podczas rozpalania, komin musi być na czas czyszczony, a piec nie może być przegrzewany podczas pracy.

Aby utrzymać optymalny poziom wilgotności, konieczne jest prawidłowe ustawienie otworów wentylacyjnych na etapie budowy. Strumienie powietrza wchodzące do łaźni parowej muszą koniecznie przechodzić przez palenisko, a wilgotne powietrze jest usuwane przez okna lub otwory wentylacyjne pod sufitem. Piec powinien dawać dobrą suchą parę, a cała konstrukcja wanny powinna ją utrzymywać i usuwać nadmiar wilgoci, wtedy para będzie „lekka” i użyteczna.

Aby utrzymać dobrą parę, ważną rolę odgrywa również sufit wanny. Sufit musi być szczelnie i uszczelniony, aby zapobiec ucieczce ciepła. Przede wszystkim na belkach stałych układany jest szorstki sufit - rolka. W tym celu stosuje się belkę o małej grubości, od wewnątrz wanny rolkę można zszyć dowolnym dekoracyjnym materiałem drewnianym, na przykład lipową klapą. Część chropowatego sufitu, która wychodzi na dach, pokryta jest folią hydroizolacyjną, która chroni drewno przed wilgocią. Na wierzchu kładzie się izolację, którą może być wełna mineralna lub drobny kruszony kamień jest wypełniony warstwą 120-150 mm. Jeśli łaźnia ma wysoki dwuspadowy dach, bardzo wygodnie jest używać jej do suszenia i przechowywania zebranych mioteł brzozowych.