Drut VVG: dekodowanie i zastosowanie, specyfikacje techniczne

Podczas układania lub wymiany przewodów w mieszkaniu bardzo często stosuje się drut typu VVG. Zasłużył sobie na dużą popularność wśród elektryków ze względu na niski koszt w połączeniu z dobrą jakością. Ale zwykłemu laikowi, który nie ma konkretnej wiedzy, trudno jest zrozumieć całą różnorodność tego typu produktów. Jak wybrać odpowiedni kabel w zależności od podłączonego obciążenia i co oznacza oznaczenie?

Rodzaje drutów VVG i ich oznakowanie

Rozróżnienie wyglądu różnych rodzajów kabli jest dość problematyczne i nie jest konieczne. Istnieje ogromna liczba odmian, które różnią się liczbą rdzeni, ich przekrojem i materiałem, składem i właściwościami izolacji, różnymi dodatkowymi elementami. Dla wygody producenci umieszczają specjalne oznaczenie na zewnętrznym oplocie, podając kabel pełny opis. Musisz tylko wiedzieć, jak poprawnie go odczytać.

• Rdzenie kabli mogą być wykonane z aluminium lub miedzi. W pierwszym przypadku litera „A” jest umieszczona przed skrótem VVG. Jeśli tak nie jest, oznacza to, że drut jest miedziany. Tych kabli najlepiej używać podczas układania przewodów elektrycznych w mieszkaniu.
• Dwie litery „B” oznaczają materiał izolacji zewnętrznej i wewnętrznej, którym jest polichlorek winylu. Można także stosować polimery (litera „P”) lub polietylen („Pv”).
• Trzecia litera wskazuje stopień ochrony kabla przed uszkodzeniem mechanicznym. „B” oznacza drut pancerny, „G” oznacza goły, to znaczy bez dodatkowej ochrony.

Kabel pancerny nie musi być umieszczany w pofałdowaniach lub rurach podczas układania pod ziemią lub na powierzchni.

Dodatkowe litery po połączeniu VVG wskazują kategorię bezpieczeństwa pożarowego, do której należy ten produkt:

• Brak znaków oznacza, że ​​taki kabel z jedną instalacją nie będzie wspierał otwartego spalania.
• Oznaczenie „ng” - zdolność ta zostaje zachowana podczas układania w grupie.
• „Ng - ls” - zmniejszona emisja dymu i gazu.
• „Ng - hf” - nie występuje emisja substancji gazowych o aktywnych właściwościach korozyjnych.
• Przedrostek „fr” oznacza, że ​​kabel jest ognioodporny ze względu na dodatkowe uzwojenie z taśmą zawierającą mikę. Opcje: „ng-frls” i „ng-frhf” z odpowiednimi właściwościami.

Oznaczenie liczby rdzeni, ich przekroju i konstrukcji kabla

Dalsze oznaczenia wskazują liczbę rdzeni, ich grubość i cechy konstrukcyjne:

• Pierwsza cyfra to liczba rdzeni.
• Drugi to obszar ich sekcji.

Na przykład drut 3 × 2 VVG ma 3 przewody o nominalnym przekroju 2 mm2.

Wyboru przekroju rdzeni dokonuje się z uwzględnieniem oczekiwanego obciążenia, które zostanie połączone kablem:

• Do oświetlenia odpowiedni jest kabel VVG 3 × 1,5.
• Gniazda mogą mieć znacznie większe obciążenie, więc drut powinien być bardziej imponujący. Pole przekroju jego przewodów nie powinno być mniejsze niż 2,5 mm2, więc „minimum” wyjściowe to kabel 3 × 2,5 VVG. Ale lepiej jest wziąć z marginesem, aby później nie musieć ponawiać okablowania.
• Aby podłączyć piekarniki elektryczne, pralki lub inne energochłonne urządzenia elektryczne, przekrój drutu musi wynosić co najmniej 4 mm2.

Oznakowanie pokazuje również strukturę strukturalną kabla:

• Jeśli rdzeń składa się z kilku skręconych drutów, wówczas wskazana jest litera „M”, a pojedynczy drut jest oznaczony literą „O”.
• Kształt żyły: „C” - sektor, „K” - okrągły.
• Poprzez znak „+” wskazane są właściwości przewodu neutralnego lub uziemiającego, jeśli występują, i różnią się przekrojem od innych przewodów.
• Ostatnia cyfra pokazuje napięcie znamionowe w kV, dla którego kabel jest zaprojektowany.
• Drut z oznaczeniem VVG-p („p” - płaski) jest rzadko używany w życiu codziennym. Żyły w nim są ułożone w rzędzie, on sam ma płaski kształt. Używany głównie do łączenia potężnych zakładów przemysłowych.

Zgodnie z międzynarodowymi standardami izolacja rdzeni ma określony kolor: drut neutralny ma kolor niebieski, a uziemienie żółto-zielony.

Przykład dekodowania etykiety

Rozważ cechy dekodowania oznaczeń na przykładzie.

Oznaczenie VVG 3 × 50ms + 1 × 25ms (N) - 0,66 TU będzie oznaczać drut miedziany bez zbroi z zewnętrzną i wewnętrzną izolacją wykonaną z polichlorku winylu, mający trzy wieloprzewodowe druty sektorowe o powierzchni przekroju 50 mm2 i przewód uziemiający o powierzchni przekroju 25 mm2, o napięciu znamionowym 660 wolt

Zakres i cechy działania

W życiu codziennym Kabel VVG Nie zaleca się układania tylko w ziemi. Nie ma dodatkowej ochrony, więc jego układanie w wykopie jest możliwe tylko w rurach lub innych konstrukcjach ochronnych. Do tych celów bardziej odpowiednie jest użycie kabla pancernego.

W otwarty sposób druty VVG mogą być montowane tylko na powierzchniach wykonanych z niepalnych materiałów: betonu, cegły, gipsu lub gipsu. Ale w tym przypadku pozostaje możliwość mechanicznego uszkodzenia kabla. Aby go wyeliminować, drut umieszcza się w tulejach falistych, kanałach kablowych lub rurach. Taka ochrona jest wymagana w przypadku otwartego okablowania na drewnianych ścianach.

W mieszkaniach najczęściej stosowany ukryty sposób układania. Kabel układany jest w specjalnych bramach lub pustkach, przykryty tynkiem lub innymi materiałami wykończeniowymi. W takim przypadku nie jest wymagana dodatkowa ochrona przed uszkodzeniami mechanicznymi, ale w drewnianych ścianach lub jeśli używasz łatwopalnych materiałów wykończeniowych, umieść kabel w ognioodpornym pudełku lub marszczenia.

At instalacja okablowania należy wziąć pod uwagę kilka innych cech drutów VVG:

• Mogą pracować w temperaturach od -50 ° C do + 50 ° C.
• Minimalny promień zginania drutu wynosi 10 jego średnic.
• Instalacja w temperaturach poniżej -15 ° C wymaga dodatkowego nagrzania kabla.