Łączniki do płyt kartonowo-gipsowych: łączniki do płyt kartonowo-gipsowych

Płyty gipsowo-kartonowe są bardzo powszechnym materiałem budowlanym. Są wyłożone ścianami i sufitami, wykonane z nich ścianki działowe, wszelkiego rodzaju nisze, łuki i inne elementy dekoracyjne. Aby zapewnić wygodę i jakość prac instalacyjnych, należy wybrać odpowiednie łączniki do suchej zabudowy.

Wszystkie elementy złączne stosowane podczas pracy z płytami gipsowo-kartonowymi można podzielić na trzy grupy:

• Służy do mocowania GKL do ramy, która może być wykonana z drewna lub profilu metalowego.
• Niezbędny do mocowania części ramy do ścian lub sufitu.
• Służy do mocowania różnych przedmiotów na płytach kartonowo-gipsowych: elementów wykończeniowych, lamp i innych detali wewnętrznych.

Mocowanie płyt kartonowo-gipsowych do ramy

Ostatnio najczęściej stosowanym łącznikiem stały się śruby samogwintujące lub, jak nazywane są częściej, śruby samogwintujące. W zależności od materiału ramy należy wybrać śruby do drewna lub metalu. Łatwo je odróżnić skokiem gwintu: w przypadku metalowych śrub jest znacznie mniejszy.

Do mocowania do profilu o grubych ściankach większych niż 0,7 mm zaleca się stosowanie specjalnych śrub z mini wiertłem na końcu. Używanie ich do montażu suchej zabudowy znacznie ułatwi pracę.

Jak wybrać odpowiednie śruby do suchej zabudowy? Konieczne jest uwzględnienie kilku niuansów:

• Do montażu GKL służą śruby z łbem stożkowym. Łączniki są lekko wpuszczone w arkusz, po czym otwory te są szpachlowane, aby uzyskać idealnie płaską powierzchnię. Z tego powodu nie należy używać sprzętu z głowicą sferyczną lub półkulistą.
• Prawidłowo wybierz rodzaj śruby samogwintującej, w zależności od materiału ramy.
• Rozmiar śrub zależy od grubości powłoki: w przypadku powłok gipsowych układanych w jednej warstwie zwykle stosuje się śruby 3,5 × 25; w dwóch warstwach - 3,5 × 35. Pierwsza liczba wskazuje średnicę śruby, druga - jej długość.
• Materiał śruby Można je łatwo odróżnić kolorem: żółty - stal z powłoką antykorozyjną, biały - mosiądz lub stal (ocynkowana), czarny - stal hartowana. Najczęstsze są te ostatnie, pomimo bardzo znaczącej wady: są podatne na korozję, dlatego z czasem, przy złej jakości wykończeniu na ścianie, w ich miejscu mogą pojawić się zardzewiałe plamy śruby

W przypadku stosowania hartowanych wkrętów samogwintujących można napotkać jeszcze jeden problem. Czasami są ogrzewane, w wyniku czego przy znacznym wysiłku podczas dokręcania głowa pęka. Wykręcenie pozostałej części śruby w materiale w celu wkręcenia nowej w jego miejsce jest dość problematyczne. Dlatego lepiej jest wstępnie przetestować zakupiony sprzęt, aby uniknąć problemów z instalacją.

Wkręty samogwintujące do profilu metalowego

Profil płyt kartonowo-gipsowych wymaga własnych elementów złącznych. Zwykle używają małych śrub samogwintujących z półkulistą główką, popularnie zwanych „robakami”, „pchłami” lub „nasionami”. Mają krzyżową szczelinę na głowie, mają od 9,5 do 11 mm długości i od 3,5 do 3,9 mm średnicy.

„Pchły” z miniaturowym wiertłem na końcu są oznaczone literami „lb”, z prostym ostrym końcem - „ln”.

Za pomocą takich śrub poszczególne elementy metalowej ramy są ze sobą łączone, a bezpośrednie zawieszenia. Podczas montażu należy uważać, aby śruby nie zakłócały ciasnego dopasowania płyty gipsowej do profilu.

Mocowanie ramy do ściany lub sufitu

Przy tego rodzaju pracach montażowych można użyć gwoździ, a jeśli chcesz uzyskać szczególnie mocne mocowanie, na przykład z ciężką ramą, możesz użyć śrub kotwiących.

Kołek do gwoździ jest najprostszym elementem, który pozwala bezpiecznie przymocować metalowy profil do ściany betonowej lub ceglanej: w ścianie wierci się otwór o pożądanej średnicy, po czym przez otwór w profilu wkłada się plastikowy kołek i wbija młotkiem metalowa śruba. Krzyżowy rowek na głowicy służy do odkręcenia śruby, jeśli to konieczne, ale prawie niemożliwe jest wyciągnięcie samego kołka.

Podobny algorytm stosuje się również podczas pracy ze śrubami kotwiącymi, tylko że nie są one wkręcane, ale są wkręcane w metalową rurkę z kluczem, pękając ją i zapewniając bezpieczne dopasowanie.

Mocowanie dodatkowych elementów do powierzchni płyty gipsowo-kartonowej

Jeśli chcesz zawiesić lampę na suficie z płyt gipsowo-kartonowych, przymocuj do ściany telewizora GKL, lustro lub coś innego, nie możesz obejść się bez specjalnych elementów złącznych. Nie warto mieć nadziei, że konwencjonalna śruba samogwintująca wkręcona w GCR może zapewnić niezawodne mocowanie.

Aby rozwiązać ten problem, możesz zastosować następujące elementy złączne:

• Motyl. Plastikowy, rzadziej metalowy kołek wkładany do wywierconego otworu. Po wkręceniu śruby skrzydełka znajdujące się za powierzchnią płyty gipsowo-kartonowej otwierają i bezpiecznie mocują elementy złączne.

• Kołki typu Driva. Dla nich wstępne wiercenie nie jest wymagane, ponieważ ta część ma małe wiertła na końcu. Kołek wykonany z tworzywa sztucznego lub metalu przykręca się do płyty gipsowo-kartonowej, gdzie trzyma się go specjalnym gwintem o rzadkim skoku. Wkręcona w nią śruba służy do zamocowania zamocowanego elementu.
• Tarcza rozporowa typu Molly przypomina nieco motyla, ale ma bardziej złożoną strukturę i jest w stanie utrzymać większą wagę. Jest on również wkładany do wstępnie wywierconego otworu, po czym wkręcenie śruby odsłania specjalne „ramiona” zapewniające mocowanie. W przyszłości śruba zostanie odkręcona, a na jej miejscu można umieścić oko, hak lub śrubę niezbędne do montażu dołączonego produktu.