Zrób to sam z płytami gipsowo-kartonowymi: ściany i sufit (wideo)

Pomimo faktu, że płyta gipsowo-kartonowa była używana w czasach radzieckich, była szeroko stosowana tylko w ciągu ostatnich dwóch dekad. Praca z płytami kartonowo-gipsowymi własnymi rękami jest dość przystępna dla zwykłego laika z minimalnymi umiejętnościami budowlanymi, a zakres tego materiału jest bardzo szeroki. Idealnie nadaje się do wyrównywania ścian i sufitów w mieszkaniach, wznoszenia wszelkiego rodzaju łuków, przegród wewnętrznych i tworzenia innych detali wnętrza, które nadają mieszkaniu indywidualności.

Płyty gipsowo-kartonowe są doceniane przez wykonawców ze względu na ich niezaprzeczalne zalety.

• Materiał ma doskonały stosunek jakości do ceny.
• Oprócz rozwiązywania problemów estetycznych można go stosować do ocieplania mieszkań, zwiększając ich izolację akustyczną.
• Pod jego powierzchnią łatwo ukryć nie tylko nierówności ściany, ale także wystające rury i łączność.
• Pracy z płytami gipsowo-kartonowymi nie towarzyszy taka ilość kurzu i brudu, takich jak tynkowanie ścian lub wybielanie sufitu.
• Ten materiał dekoracyjny jest przyjazny dla środowiska, nieprzewodzący i łatwy w użyciu.

Wszystkie te czynniki determinowały powszechne stosowanie płyt kartonowo-gipsowych w pracach naprawczych.

Co to jest płyta gipsowo-kartonowa

Zanim dowiesz się, jak pracować z płytami gipsowo-kartonowymi, musisz zdecydować o jej typach. Materiał budowlany należy wybrać, biorąc pod uwagę specyfikę pomieszczenia i jego mikroklimat. Dla wygody arkusze materiału są malowane w różnych kolorach w zależności od rodzaju.

• W zwykłych pomieszczeniach o normalnej wilgotności używana jest szara płyta gipsowo-kartonowa.

• Ognioodporne arkusze oznaczone skrótem GKLO są pomalowane na różowo lub jasno fioletowo. Służą do dekoracji powierzchni w pobliżu pieców i kominków.

• Litery GKLV i zielony oznaczają odporną na wilgoć płytę gipsowo-kartonową do łazienek i kuchni.

• Do dekoracji ścian i sufitów w kuchni można również użyć arkuszy ciemnoszarych lub niebieskich, oznaczonych GKLVO. Łączą dobrą odporność na wilgoć ze zwiększoną odpornością na ogień.
• Do tworzenia zakrzywionych konstrukcji często stosuje się łukową płytę gipsową GKLA. Ma mniejszą grubość - 6–7 mm i jest bardzo plastyczny.

Najbardziej szczegółowe informacje na temat rodzajów tego materiału i jego parametrów, a także jego klasyfikacji zgodnie z nowym GOST, można znaleźć w artykule „Podstawowe cechy płyty gipsowo-kartonowej».

Profile montażowe do płyt kartonowo-gipsowych

Montaż płyt kartonowo-gipsowych można przeprowadzić na dwa sposoby: na kleju lub na ramie. Częściej stosowana struktura ramy, która ma tylko jedną wadę: bardziej znaczące zmniejszenie wewnętrznej przestrzeni pomieszczenia. Ale z jego pomocą łatwiej jest wyrównać ściany lub sufit, zapewnić izolację cieplną i akustyczną pomieszczenia, ukryć komunikację.

Mocowanie płyt kartonowo-gipsowych na ramie drewnianych prętów jest obecnie rzadko spotykane, znacznie wygodniej jest używać specjalnych profili metalowych. Ich długość jest standardowa i wynosi 3 m, a pozostałe parametry są wskazane w oznaczeniu profilu. Pierwsza liczba to szerokość profilu, a druga to jego wysokość.

• Podstawa ramy do suchej zabudowy składa się z profili prowadzących o oznaczeniu PN lub UW. Montowane są na nich profile sufitowe lub stelażowe.
• Do mocowania sufitów podwieszanych i okładzin ściennych stosuje się prowadnice oznaczone PNP lub UD.
• W prowadnicach wstaw profile sufitowe PP lub CD, które służą również do wyrównywania ścian, które są następnie mocowane za pomocą zawieszeń za pomocą krabów lub kotew. Z ich pomocą powstaje rama i zworki.
• Aby utworzyć ściany i ścianki działowe, szyny są wstawiane do prowadnic oznaczonych skrótem PS lub CW.

W przypadku zakrzywionych konstrukcji i łuków stosuje się specjalny profil łukowy. Istnieje również profil kątowy przeznaczony do wzmocnienia zewnętrznych i wewnętrznych narożników.

Ponadto produkowana jest szeroka gama elementów złącznych, dzięki którym praca z płytami gipsowo-kartonowymi na ścianach i sufitach zamienia się w zespół fascynującego projektanta.

Profile mocuje się do ściany i sufitu za pomocą wsporników w kształcie litery U, wkrętów samogwintujących i „szybkiej instalacji” gwoździ. Aby przymocować profile do siebie, możesz użyć nitów lub nacięcia (specjalne szczypce montażowe). Produkowanych jest wiele części do elementów złącznych, ale przy jednej operacji samodzielnego wykonania większość z nich nie jest wymagana.

Niezbędne narzędzia

Narzędzie, które będzie potrzebne podczas instalacji struktury płyt kartonowo-gipsowych, jest lepiej przygotowane wcześniej.

• Podczas mocowania profili do ściany będziesz musiał wywiercić wiele otworów na kołki. W przypadku konwencjonalnej wiertarki udarowej proces ten może przerodzić się w prawdziwą udrękę. Dlatego lepiej zaopatrzyć się w dobrą wiertarkę udarową.
• Wkrętak z zestawem wymiennych końcówek przyda się podczas montażu ramy na ścianie lub suficie i mocowania płyt kartonowo-gipsowych.
• Będziesz także potrzebował młotka, metalowych nożyczek, śrubokręta, poziomicy, linii pionowej, noża biurowego i szpatułki.

Jest to niezbędne minimum; możesz rozszerzyć listę narzędzi w zależności od potrzeb i możliwości.

Cięcie blachy

Aby wyciąć arkusz płyty gipsowo-kartonowej, możesz użyć zwykłego noża biurowego. Za jego pomocą wykonuje się nacięcie na linijce po jednej stronie arkusza, po czym arkusz łatwo rozpada się na dwie części.

Jeśli chcesz wyciąć dziurę w zakrzywionym kształcie, na przykład łuk, lepiej skorzystać z wyrzynarki. Włóż do niego metalowy pilnik i tnij z maksymalną prędkością.

Jak zgiąć arkusz płyt kartonowo-gipsowych

W zdecydowanej większości przypadków konstrukcje płyt kartonowo-gipsowych mają płaskie powierzchnie. Ale arkusz GKL można łatwo wygiąć. Można to zrobić na sucho i mokro.

• Metodą suchą odpowiednią do najbardziej stromych zakrętów wykonuje się nacięcia poprzeczne na powierzchni płyty gipsowo-kartonowej w odstępach od 1 do 5 mm. Ich głębokość może osiągnąć 6 mm. Im mniejszy promień krzywizny - tym częściej konieczne jest narysowanie takich linii. Po nadaniu arkuszowi pożądanego kształtu nacięcia są wypełniane kitem gipsowym.

Aby uzyskać gładkie wygięcie, możesz zrobić bez nacięć. Arkusz GKL jest przymocowany z jednej strony do przygotowanej zakrzywionej ramy, wolna strona jest powoli i ostrożnie wyginana, zaokrąglona w kształcie ramy. Takie prace najlepiej wykonywać razem.

Sprawdź samouczek wideo, aby pokazać, jak to robią profesjonaliści:

Metodą mokrą należy zwilżyć stronę arkusza GCR, która będzie wklęsła. Aby uzyskać najlepszy efekt, możesz chodzić po powierzchni za pomocą rolki igłowej, a pod jej nieobecność - zwykłym widelcem. Po zwilżeniu arkusz można ostrożnie wygiąć, aby uzyskać pożądany kształt. Najlepiej ostrożnie położyć go na szablonie, owinąć taśmą i pozostawić do całkowitego wyschnięcia.

Przygotowanie powierzchni

Bez względu na cel i sposób mocowania płyt kartonowo-gipsowych powierzchnia ściany lub sufitu wymaga wstępnego przygotowania.

• Stare powłoki są usuwane. Może to być farba, tapeta lub cienki stiuk.
• Duże pęknięcia są zagruntowane i uszczelnione zaprawą cementową.
• Powierzchnia jest traktowana środkiem antyseptycznym, w przeciwnym razie pod płytą gipsową może rozwinąć się pleśń lub grzyb.

Montaż suchej zabudowy na ramie

W większości przypadków ta metoda służy do wyrównywania ścian. Procedura instalacji będzie następująca:

• Na suficie narysowana jest linia wewnętrznej krawędzi płyty gipsowo-kartonowej. Odległość od ściany nie może być mniejsza niż grubość profilu, tj. 30 mm.
• Profil prowadzący UD jest przykręcony wzdłuż tej linii. Nasza zewnętrzna granica powinna pokrywać się z naszą linią, a on sam będzie między ścianą a znakiem.
• Korzystając z linii pionowej, ta sama linia jest rysowana na podłodze, a inny profil UD jest przykręcany. Jeśli wszystko zostanie wykonane ostrożnie, profile będą znajdować się w jednej płaszczyźnie pionowej.

• Montaż stojaków pionowych. Każdy arkusz płyt kartonowo-gipsowych należy przykręcić do trzech z tych stojaków z profilu CD: jeden znajduje się na środku arkusza, a dwa na krawędziach. Przy standardowej szerokości suchej zabudowy 120 mm pionowe słupki należy instalować co 60 mm. Sąsiadujące arkusze zostaną również przymocowane do profili znajdujących się na krawędziach. Pionowość profili jest sprawdzana za pomocą poziomu.
• Regały są mocowane za pomocą wycięcia lub śrub samogwintujących. Aby rama stała się sztywna, każdy słupek musi być połączony ze ścianą za pomocą wsporników. Są one przymocowane do ściany na kołkach w odstępach co 500-600 mm. Następnie ich krawędzie są wyginane i mocowane do profili za pomocą wkrętów samogwintujących. W takim przypadku konieczne jest uniknięcie krzywizny stojaków poprzez kontrolowanie ich poziomu pionowości.

• Po przygotowaniu ramy umieszcza się w niej grzejnik, jeśli było to przewidziane przez jedno z zadań wznoszenia konstrukcji, a płyta gipsowo-kartonowa jest przykręcona.

Jeśli sufit jest wyrównany za pomocą płyty gipsowo-kartonowej, wówczas podczas mocowania zamiast kołków stosuje się kotwy. Potargane plastikowe kołki i śruby można stosować tylko w przypadku niewielkiego obciążenia. Ponadto podczas instalowania sufitu stosuje się splotki z drutu i „motyle”, które są konieczne, jeśli odległość między sufitem a arkuszem GKL jest znaczna.

• Arkusze płyt gipsowo-kartonowych są przymocowane do ramy za pomocą wkrętów samogwintujących o długości 30–35 mm. Odległość między punktami mocowania nie powinna przekraczać 20 cm, najczęściej wybierz krok 10-15 cm.

Kapelusze samoprzylepne należy pogłębić w prześcieradło o kilka milimetrów.

Uszczelnianie połączeń między arkuszami

Podczas mocowania płyt kartonowo-gipsowych dopuszcza się odstęp 1-2 mm między sąsiednimi arkuszami. Na ostatnim etapie konieczne jest przetworzenie tych połączeń, aby powierzchnia płyty gipsowo-kartonowej była gotowa do wykończenia.

• Jeśli na arkuszach nie ma fazowania fabrycznego, musisz zrobić ostry nóż pod kątem 45 stopni.
• Ten trójkątny szew jest wypełniony kitem, a na górze przyklejony jest sierpowy sierp. Jest wyciskany szpachelką i topiony w szpachli. Narożniki są szpachlowane za pomocą specjalnych narożników wyposażonych w perforacje. Nie zapomnij również wypełnić szpachlą wszystkich wgłębień utworzonych w punktach wkręcania śrub, w przeciwnym razie rdza z nich ostatecznie przejdzie przez wykończenie.

• Po wyschnięciu szpachli należy zagruntować całą powierzchnię suchej zabudowy.
• Po upływie czasu niezbędnego do wyschnięcia podkładu nakłada się warstwę wierzchnią. Nadmiar można następnie usunąć drobnym papierem ściernym.

Idealne wykończenie jest gotowe.