Ile śrub potrzebujesz na płycie kartonowo-gipsowej

Budowa konstrukcji płyt kartonowo-gipsowych rozpoczyna się od zaprojektowania i obliczenia ilości zakupionego materiału. Liczba profili i GCR jest łatwa do ustalenia, ale trudniej jest ustalić, ile elementów złącznych jest potrzebnych. Dowiemy się, jak obliczyć liczbę śrub na arkuszu płyt kartonowo-gipsowych.

Jakie wkręty samogwintujące stosuje się przy montażu płyt gipsowo-kartonowych?

Do mocowania płyty gipsowo-kartonowej do ramy stosuje się śruby o różnych długościach:

• 25 mm - przy montażu tynku gipsowego w jednej warstwie;
• 35 mm - w przypadku pokrycia dwuwarstwowego.

Rodzaj śrub jest wybierany na podstawie materiału ramy:

• podszewka jest przymocowana do profilu za pomocą śrub do metalu;
• do baru - na drzewie.

Łatwo je rozróżnić: sprzęt zaprojektowany do pracy z metalem ma częstszy wątek.

Nie używaj jednego rodzaju śruby zamiast innego: to z pewnością wpłynie na siłę mocowania.

Konstrukcja zapięć zapewnia wygodę i jakość pracy:

• Specjalna powłoka chroni je przed korozją sprzętu, nadając im czarny kolor.
• Zaostrzona spirala gwintu zapewnia łatwe wbicie wkrętu samogwintującego w metalowy profil i niezawodnie trzyma go w przyszłości.
• Głowica stożkowa jest wpuszczona w materiał i nie przeszkadza w późniejszym wykończeniu.
• Głęboki rowek w kształcie krzyża pozwala wkręcić śrubę samogwintującą konwencjonalnym śrubokrętem lub śrubokrętem.

Używając śrubokręta, musisz działać ostrożnie: istnieje ryzyko zbyt głębokiego zatopienia śruby i zepsucia materiału. Ułatw pracę specjalna dysza do suchej zabudowy: ze względu na swoją konstrukcję ogranicza głębokość wkręcania sprzętu.

Wykorzystanie przez profesjonalistów wkrętaki samogwintujące. Czasami ułatwiają i przyspieszają proces montażu płyt kartonowo-gipsowych. Ale koszt takiego narzędzia jest wysoki, więc nie ma sensu kupować go do pojedynczej naprawy.

Zalecenia dotyczące układu i wkręcania

Przed obliczeniem liczby wkrętów samogwintujących wchodzących w skład projektu logiczne jest zapoznanie się z normami i zasadami ich rozmieszczania. Uwzględniono tutaj następujące niuanse:

• Odległość między sąsiednimi śrubami powinna być większa niż 10 cm, w przeciwnym razie podczas wkręcania arkusz gipsowy zaczyna się kruszyć.
• Podczas wyrównywania ścian lub instalowania przegród między punktami mocowania wykonaj krok 25–35 cm. Zmniejsza się do 15–20 cm, jeśli w przyszłości planowane jest wykańczanie powierzchni ciężkim materiałem, takim jak płytki ceramiczne.

• Do przykrycia podsufitki służy więcej sprzętu, ponieważ są one mocowane częściej: krok wynosi 15–20 cm. Zasada działa tutaj: im grubsza i cięższa płyta gipsowo-kartonowa, tym mniejsza odległość między punktami mocowania.
• Podczas montażu w dwóch warstwach pierwsza jest mocowana rzadziej - co 45-60 cm. Wkręty samogwintujące zabezpieczające drugą warstwę są o 10 cm dłuższe. Podczas wkręcania dodatkowo mocują pierwszy. Zmniejsza to zużycie sprzętu i uwalnia od niepotrzebnych kosztów.
• Liczba wymaganych punktów montażowych rośnie wraz z budową zakrzywionych konstrukcji. Tutaj wybiera się krok między śrubami, aby ustalić pożądany kształt powierzchni.

Obliczanie liczby śrub

Wyprodukuj go zgodnie ze strukturą ramy. Oczywiste jest, że liczba i wymiary prowadnic, a także łączniki między nimi, będą indywidualne dla każdego przypadku. Ogólne zalecenia są następujące:

• W przypadku ścian odległość między szynami wynosi 40 lub 60 cm. Ten krok umożliwia umieszczenie połączeń arkuszy na powierzchni profilu.

• Liczba zworek poziomych zależy od wielkości pomieszczenia (jeden arkusz płyt kartonowo-gipsowych często nie ma wystarczającej wysokości), a także z wymagań dotyczących sztywności konstrukcyjnej (wymaganych podczas wznoszenia przegród i podczas wyrównywania ścian za ich pomocą, możesz zaniedbany).
• W przypadku konstrukcji sufitowych ramy są zbudowane w postaci komórek o wymiarach 40 × 40, 40 × 60 lub 60 × 60 cm. Ta struktura zapewnia minimum skrawków i łączenia elementów w profilu.

Po narysowaniu planu ramy możesz obliczyć, ile sprzętu jest potrzebne do pokrycia płyty gipsowej. Na przykład, aby przymocować jeden standardowy arkusz do ramy na ścianie o odległości między stojakami 40 cm, potrzebujesz:

• 11 śrub na każdym stojaku (arkusz jest pionowy, jego długość wynosi 2500 mm, odstęp montażowy wynosi 25 mm).
• Oparty na 4 stojakach - 44 śruby.
• Plus 6 - do mocowania do górnego i dolnego zworki poziomej (po trzy dla każdego - wystarczy umieścić jedną samogwintującą śrubę między sąsiadującymi pionowymi słupkami).
• Razem na arkuszu pozostawi 50 sztuk.

Podobnie oblicza się liczbę śrub do mocowania poszczególnych fragmentów, po czym podsumowuje się wszystkie wyniki.

Zużycie śrub na 1 m2

Tabela zużycia łączników do okładzin ściennych w jednej warstwie zgodnie z systemem Knauf (C 623.1):

Imię	Ilość na 1 kwadrat. m
Gwoździe do kołków K 6/35	1,6
Śruby do łączenia profili LN 9	2,7
Wkręt samogwintujący TN 25	17

W przypadku dwuwarstwowych okładzin ściennych (C 623.2):

Imię	Ilość na 1 kwadrat. m
Gwoździe do kołków K 6/35	1,6
Śruby do łączenia profili LN 9	1,5
Wkręt samogwintujący TN 25	7
Wkręt samogwintujący TN 35	15

W przypadku ścianek działowych z montażem suchej zabudowy w jednej warstwie (C 111):

Imię	Ilość na 1 kwadrat. m
Wkręt samogwintujący TN 25	34
Gwoździe do kołków K 6/35	1,6

W przypadku przegrody z dwuwarstwowym poszyciem (C 112):

Imię	Ilość na 1 kwadrat. m
Gwoździe do kołków K 6/35	1,6
Wkręt samogwintujący TN 25	14
Wkręt samogwintujący TN 35	30

W przypadku sufitu podwieszanego:

Imię	Ilość na 1 kwadrat. m
Śruba LN 3,5 x 9 mm	1,4
Wkręt samogwintujący TN 25	23
Tarcza rozporowa do mocowania profili PN 28/27	0,7
Kołek rozporowy	0,7

Kalkulator suchej zabudowy kalkulator online

Aby nie angażować się w ręczne obliczenia lub sprawdzić siebie, wygodnie jest skorzystać z naszego kalkulatora, który liczy się zgodnie ze wzorem Knauf.

Porada pana Kompilacja Łączniki są często łamane i gubione, co prowadzi do wzrostu zużycia śrub samogwintujących, dlatego lepiej jest je kupować z marginesem 10-15%. Ten rodzaj łącznika jest uniwersalny, a jego nadwyżka przyda się podczas kolejnych napraw, aby koszty były uzasadnione.